ΣΤΗΣ ΖΩΗΣ ΤΑ ΔΥΣΚΟΛΑ Ή ΤΑ ΣΤΡΕΣ ΤΑ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ
ΜΕ ΠΙΑΝΩ ΝΑ ΕΛΠΙΖΩ, ΘΑ’ ΜΑΙ ΚΑΛΑ, ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΣΩΡΙΝΑ
ΓΙΑ ΤΑ ΣΗΜΕΙΑ ΤΩΝ ΚΑΙΡΩΝ, ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΤΑ ΚΑΚΑ
Η ΕΛΠΙΔΑ ΨΙΘΥΡΙΖΕΙ ΣΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΘΑ’ ΝΑΙ ΠΙΟ ΚΑΛΑ
ΜΑ ΤΙ ΝΑ ΕΛΠΙΣΩ; ΤΙ ΝΑ ΕΛΠΙΣΩ;
ΑΦΟΥ ΤΗ ΖΩΗ ΜΟΥ ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΟΡΙΣΩ
ΠΡΩΤΟΓΟΝΟ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΤΑ ΠΑΡΑΤΑΜΕ
ΟΤΑΝ ΟΙ ΠΙΘΑΝΟΤΗΤΕΣ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΜΑΣ
ΒΟΗΘΟΥΣΕ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ ΣΕ ΑΛΛΕΣ ΕΠΟΧΕΣ...
ΜΑ ΚΑΤΑΝΤΗΣΑΜΕ ΑΡΙΘΜΟΙ – ΓΡΑΝΑΖΙΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΛΕΓΧΟΥΝ ΤΙΠΟΤΕ
ΚΙ ΑΠΛΩΣ ΠΡΟΣΑΡΜΟΖΟΝΤΑΙ – ΣΤΙΣ ΑΝΑΓΚΕΣ ΤΗΣ ΜΗΧΑΝΗΣ
ΜΑΣ ΠΟΥΛΟΥΝ ΠΟΛΛΗ ΕΛΠΙΔΑ – ΝΑ ΚΡΥΦΤΕΙ ΤΟ ΠΟΣΟ ΑΔΥΝΑΤΟΥΜΕ ΕΜΕΙΣ ΝΑ ΟΡΙΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΖΩΗ ΜΑΣ
Η ΕΛΠΙΔΑ ΕΓΙΝΕ ΟΠΙΟ …
ΓΙΑ ΝΑ ΑΝΤΕΧΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΞΑΡΤΗΣΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΥΠΟΤΑΓΗ ΜΑΣ
ΣΕ ΕΝΑ ΑΔΙΑΦΟΡΟ ΚΑΙ ΑΠΑΝΘΡΩΠΟ ΣΥΣΤΗΜΑ
ΤΟ ΜΙΣΩ ΟΤΑΝ ΕΛΠΙΖΩ ...
ΜΕ ΦΑΝΤΑΣΙΩΣΕΙΣ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΟΥ Ν’ ΑΠΟΚΟΙΜΙΖΩ
ΤΟ ΜΙΣΩ ΟΤΑΝ ΕΛΠΙΖΩ ...
ΤΗΝ ΜΠΟΧΑ ΤΗΣ ΑΔΥΝΑΜΙΑΣ ΝΑ ΜΥΡΙΖΩ
ΕΛΠΙΖΩ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΑΔΥΝΑΤΩ
ΕΛΠΙΖΩ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΕΚΛΙΠΑΡΩ
ΕΛΠΙΖΩ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ
ΟΤΑΝ ΕΛΠΙΖΩ ΤΟ ΜΙΣΩ!
ΤΟ ΜΙΣΩ ....
