ΜΕΡΑ ΜΕ ΤΗ ΜΕΡΑ Ο ΠΟΝΟΣ ΜΕΓΑΛΩΝΕΙ
ΓΙΑ ΟΣΑ ΒΛΕΠΩ – ΓΙΑ ΟΣΑ ΑΚΟΥΩ – ΓΙΑ ΟΣΑ ΜΑΘΑΙΝΩ
ΜΕΡΑ ΜΕ ΤΗ ΜΕΡΑ ΤΟ ΜΙΣΟΣ ΜΟΥ ΦΟΥΝΤΩΝΕΙ
ΜΕ ΟΣΑ ΒΛΕΠΩ – ΜΕ ΟΣΑ ΑΚΟΥΩ – ΜΕ ΟΣΑ ΒΙΩΝΩ
ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ – ΓΙΝΑΝΕ ΕΦΙΑΛΤΗΣ
Η ΦΑΝΤΑΣΙΑ ΜΟΥ – ΜΕ ΤΡΟΜΑΖΕΙ
Ο ΚΑΤΑΙΓΙΣΜΟΣ – ΤΩΝ ΣΚΕΨΕΩΝ
ΘΟΛΩΝΕΙ – ΤΟ ΜΥΑΛΟ ΜΟΥ
ΥΠΗΡΞΑΝ ΣΤΙΓΜΕΣ ΠΟΥ ΧΑΘΗΚΑ ΣΤΟ ΧΡΟΝΟ
ΠΑΡΕΑ – ΜΕ ΤΗ ΘΛΙΨΗ
ΜΑΤΑΙΑ ΝΑ ΠΡΟΣΠΑΘΩ – ΑΠΟ ΚΑΠΟΥ ΝΑ ΠΙΑΣΤΩ
ΟΙ ΕΠΙΘΥΜΙΕΣ ΜΟΥ – ΟΠΛΙΣΜΕΝΕΣ ΚΑΤΑΡΕΣ
ΝΑ ΝΙΩΘΩ ΤΗ ΦΘΟΡΑ ΤΟΥ ΕΑΥΤΟΥ ΜΟΥ – ΝΑ ΜΕ ΚΥΡΙΕΥΕΙ ...
ΤΑ ΔΑΚΡΥΑ ΕΧΟΥΝ ΣΤΕΡΕΨΕΙ ...
ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΣΤΙΓΜΕΣ ΠΟΥ ΑΝΤΛΩ ΔΥΝΑΜΕΙΣ
ΟΤΑΝ ΜΕ ΕΠΑΦΗ ΜΕ ΚΟΝΤΙΝΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ
ΓΙΝΕΤΑΙ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ
ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΣΤΙΓΜΕΣ ΠΟΥ ΑΝΤΛΩ ΤΙΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΜΟΥ
ΑΠΟ ΜΙΚΡΕΣ ΑΡΝΗΣΕΙΣ ΠΟΥ ΣΠΑΖΟΥΝ
ΤΟ ΦΑΥΛΟ ΚΥΚΛΟ ΤΗΣ ΡΟΥΤΙΝΑΣ
ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΣΤΙΓΜΕΣ ΠΟΥ ΑΝΤΛΩ ΤΙΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΜΟΥ
ΑΠΟ ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ ΕΚΔΙΚΗΣΗΣ
ΠΡΑΞΕΙΣ ΠΟΥ ΜΕ ΚΑΝΟΥΝ ΝΑ ΜΗ ΝΙΩΘΩ ΥΠΑΝΘΡΩΠΟΣ
ΕΣΤΩ ΚΑΙ ΓΙΑ ΛΙΓΟ ...
ΕΣΤΩ ΚΑΙ ΓΙΑ ΛΙΓΟ...
